صدای تنها

 روزشمار مهر 1357 زندگی امام خمینی

 

1/7/1357

محاصره منزل معظم له در نجف، به دست ماموران بعثی كه 3 روز ادامه یافت.

 

2/7/1357

محاصرة نظامی منزل امام خمینی در نجف اشرف، توسط مأموران رژیم بعث عراق و ایجاد محدودیت برای ایشان.

نیروهای امنیتی رژیم بعث عراق به منظور همكاری با رژیم شاه ایران ـ با توجه به عادی شدن روابط دو كشور ـ و پیشگیری از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، منزل حضرت امام را در نجف محاصره كرده و از ایشان می خواهند كه از مصاحبه و دیدار با خبرنگاران، صدور اعلامیه و ایراد نطق و خطابه سیاسی خودداری نمایند. امام در پاسخ می فرمایند: «من هركجا كه باشم به وظیفه شرعی خود عمل می كنم.» با این پاسخ قاطع، رژیم بعث امام را وادار به ترك عراق می كنند و بدین ترتیب مقدمات هجرت تاریخی حضرت امام از عراق و زمینه های اوج گیری و پیروزی نهضت اسلامی فراهم می گردد

 

12/7/1357

- وزیرخارجه وقت رژیم پهلوی كه در سال57 برای شركت در اجلاسیه سازمان ملل در امریكا بسر می برد، طی مدت اقامت خود در آنجا، سه بار با وزیرخارجه وقت رژیم بعث عراق، دوبار با وزیرخارجه آمریكا دیدار و گفتگو می كند. وی در پایان مذاكره با وزیرخارجه عراق گفت: با فراهم كردن مقدمات اخراج {امام} خمینی از عراق، بزرگترین خدمت را به شاه انجام دادم.

- مهاجرت به كویت و بازگشت اجباری به عراق

هدف اصلی رژیم شاه از تبعید حضرت امام، دور نگهداشتن ایشان از مردم و تحت الشعاع قرار گرفتن ایشان در حوزه نجف اشرف بود، امّا اوج گیری نهضت و رهبری بلامنازع امام موجب شد تا رژیم شاه مجدداً به فكر محدود كردن امام باشد. به همین دلیل با عادی سازی روابط خود با رژیم بعث عراق، رسماً درخواست كرد كه دولت عراق فعالیتهای امام را محدود نماید. دولت عراق توسط نیروهای امنیتی خود منزل امام را محاصره و رفت وآمدها را محدود و كنترل كرد. در نهایت با فشار و محدودیت روزافزون، ایشان عراق را به مقصد كویت ترك نمود، امّا دولت كویت برای حفظ روابط خود با رژیم ایران، از ورود امام جلوگیری كرد. حضرت امام پس از توقفی كوتاه در مرز بصره، به بغداد برگشته و عازم پاریس می شوند.

- دستور بازداشت امام خمینی، در صورت ورود به ایران، پس از ترك عراق.

ـ دستور بازداشت امام خمینی، در صورت ورود به ایران، پس از ترك عراق.

به دنبال تصمیم حضرت امام مبنی بر خروج از عراق، رئیس ژاندارمری كل كشور دستورالعملی به این شرح برای ژاندارمری بندرعباس صادر كرد: «اطلاع موثق حاكی است، به علت تصمیماتی كه برای{امام}خمینی بوجود آمده است، امكان دارد نامبرده به طرف ایران حركت كند، لذا در صورت ورود از طریق دریا یا هوا، او را بازداشت و به جزیره فارو اعزام كنید.»

ـ اظهار نظر وزیرخارجه وقت رژیم پهلوی درباره هجرت امام خمینی از نجف به پاریس

13/7/1357

ـ هجرت امام خمینی همراه فرزندشان حاج سید احمد خمینی از عراق به پاریس

سیزده سال پس از ورود حضرت امام به عراق و اقامت در نجف اشرف، با فشار دولت بعثی عراق و محدود كردن فعالیت های سیاسی امام كه در راستای اهداف رژیم حاكم بر ایران بود، ایشان تصمیم گرفت عراق ترك نماید. حضرت امام به همراه فرزندشان حاج سید احمد آقا خمینی و چند تن نزدیكان و یاران خویش، صبح روز 12مهر 57 ش، با داشتن اجازه اقامت قبلی به سوی كشور كویت مهاجرت كردند. امّا دولت كویت علی رغم اجازه قبلی، از ورود امام جلوگیری می كنند. ایشان ضمن مشورت با فرزندشان، حاج سید احمدآقا، تصمیم می گیرند به بغداد رفته و از آنجا عازم پاریس شوند. با موافقت عراقی ها، عصر روز13 مهر 57، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد به سوی فرانسه حركت می كنند و در «نوفل لوشاتو» در حومه پاریس اقامت می كنند.

ـ اظهار نظر سفیر انگلیس در تهران، در باره مخالفت دولت كویت با ورود امام خمینی به این كشور.

سفیر انگلیس در تهران، در ملاقات با وزیر كشور وقت ایران گفت: وقتی ایت الله{امام} خمینی می خواست از عراق به كویت عزیمت كند، ما از دولت دوست كویت خواستیم كه او را راه ندهند و ملاحظه كردید كه چنین هم شد.

14/7/1357

مهاجرت به فرانسه و آغاز 118 روز اقامت در پاریس و نوفل لوشاتو

ـ پیام امام خمینی به ملت ایران، به مناسبت مهاجرت از عراق.

حضرت امام قبل از عزیمت از نجف اشرف و ترك عراق، پیام مهمی خطاب به ملت ایران صادر كرده و اظهار داشتند: حال كه به ناچار باید جوار مولا امیرالمؤمنین(ع) را ترك نمایم و از ورود به كویت با داشتن اجازه ممانعت نمودند، به سوی فرانسه پرواز می كنم. پیش من مكان معینی مطرح نیست، عمل به تكلیف الهی مطرح است...

ـ ورود امام خمینی به پاریس

حضرت امام در روز جمعه، 14 مهر 1357ش، ساعت 50/14دقیقه به وقت تهران، وارد فرودگاه بین المللی پاریس شدند. ایشان سپس در دهكده ای نزدیك پاریس، به نام «نوفل لوشاتو»، در خانه یكی از ایرانیان اقامت كردند.

ـ نخستین اظهارات امام خمینی در پاریس.

حضرت امام در اولین اظهارات خود در پاریس فرمودند كه: «اگر فرانسه برای ایشان كمترین محدودیتی ایجاد كند، این كشور را نیز ترك خواهد كرد.»

ـ پیام اعتراض علماء و مراجع وقت قم، نسبت به اخراج امام خمینی از عراق.

در اعتراض به اعمال غیرانسانی حزب بعث عراق نسبت به حضرت امام، حضرات ایات: گلپایگانی، مرعشی نجفی و شریعتمداری، اعلامیه مشتركی منتشر كردند. در ضمن تلگراف های جداگانه ای به دولت عراق مخابره نمودند.

ـ نخستین اظهارنظر دولت وقت رژیم پهلوی نسبت به عزیمت امام خمینی به پاریس.

شریف امامی ـ نخست وزیر وقت شاه ـ دراین باره گفت: ایت الله{امام} خمینی با عزیمت به پاریس محدودتر خواهد شد و زیرا او به علت رفت وآ مد زائران ایرانی به عراق می توانست با مردم تماس حاصل نماید. لیكن با عزیمت به فرانسه این امكان وجود نخواهد داشت.

 

15/7/1357

ـ دعوت رئیس جمهور الجزایر از امام خمینی، برای سكونت در این كشور.

پس از خروج امام خمینی از عراق و مخالفت دولت كویت با ورود و اقامت در آنجا و تصمیم حضرت امام برای هجرت به پاریس، رهبر كشور الجزایر در پیامی برای امام، اعلام می كند كه شما می توانید الجزایر را برای خود وطن دوم بدانید.

 

16/7/1357

ـ اقامت امام خمینی در دهكده حومه پاریس « نوفل لوشاتو».

حضرت امام پس از ورود به پاریس این دهكده را كه در فاصله 60 كیلومتری پاریس است انتخاب و نزدیك به چهار ماه در آنجا اقامت داشتند.

ـ دعوت مجمع مسلمانان كشور لیبی از امام خمینی جهت سكونت در این كشور.

ـ نخستین پیام امام خمینی به مناسبت آغاز سال تحصیلی در ایران.

حضرت امام برای اولین بار به مناسبت شروع سال تحصیلی، پیام مهمی را خطاب به دانش آموزان، دانشجویان و محصلین علوم دینی صادر نمودند. در این پیام ضمن تجلیل از فداكاریها و رنج تمام طبقات در سالهای گذشته، مژده پیروزی نهایی را می دهند.

17/7/1357

 - نخستین سخنرانی در فرانسه درباره مفاسد و جنایتهای رژیم پهلوی

ـ عدم مصاحبه امام خمینی با خبرنگاران در پاریس، به دلیل اعتراض به دولت فرانسه

حضرت امام به دلیل ممانعت دولت فرانسه از فعالیتهای سیاسی، از حضور خبرنگاران برای مصاحبه جلوگیری كردند.

ـ دعوت مجمع علماء اندونزی از امام خمینی برای مسافرت و سكونت در آن كشور.

 

20/7/1357

نخستین مصاحبه در فرانسه درباره آینده حكومت اسلامی

حضرت امام در محل اقامت خود ـ نوفل لوشاتو ـ طی مصاحبه ای با خبرنگاران بی.بی.سی و تلویزیون تجارتی بریتانیا درباره اینده حكومت اسلامی و ارتباط آن با جهان غرب و كمونیست مطالبی را بیان فرمودند.

 

22/7/1357

اعلام ممنوعیت فعالیتهای سیاسی حضرت امام در فرانسه، از سوی دولت این كشور

 

24/7/1357

 - پیام درباره امكان مهاجرت به سوریه و سخنرانی درباره تساوی سلطنت با دیكتاتوری

ـ خبرگزاری فرانسه گزارش داد: ایت الله{امام} خمینی از شركت در جمع طرفداران خویش در تالاری واقع در پاریس، به علت ممانعت دولت فرانسه خودداری كرد.

حضرت امام پس از چند روز اقامت در پاریس، طی پیامی به آقای جلال الدین فارسی، مرقوم فرمودند كه در صورت اقتضا حتی الامكان در سوریه اقامت می نمایم. در لبنان محذوراتی هست كه تا مجبور نشوم نمی روم.

 

25/7/1357

ـ رد مذاكره با علی امینی از طرف امام خمینی

دكتر علی امینی، یكی از بازیگران پر سر و صدای صحنة سیاست ایران در عصر پهلوی، در سمتها و مسؤولیتهای حساس و متعددی ایفای نقش كرده است. آخرین سمت رسمی او، نخست وزیر محمدرضا پهلوی در دهة چهل بود. وی پس از استعفا از نخست وزیری، تقریباً از صحنة سیاست كنار رفت. امّا با اوجگیری نهضت حضرت امام، امینی در پنجم مرداد ماه سال 56 ش رسماً حضور خود را در صحنه اعلام كرد و با صدور اعلامیه ای فعالیت سیاسی خود را شروع نمود. كنار رفتن آموزگار و روی كار آمدن شریف امامی از یك طرف و بزرگترین راهپیمایی مردم ایران در روز عید فطر نشانة بارزی از شتاب انقلاب بود و امینی عقیده داشت كه شاه رفتنی است، پس باید رژیم را نجات داد. در همین راستا، برای حل بحران ـ انقلاب ـ بوجود آمده، از حضرت امام تقاضای ملاقات كرد و امام ملاقات و مذاكره با او را رد كردند.

 

26/7/1357

پیام به زائران بیت الله الحرام درباره گرفتاریهای ملت ایران

 

27/7/1357

ـ رد ملاقات با اردشیر زاهدی از طرف امام خمینی.

در محافل نزدیك به امام خمینی، اخبار مطبوعات ایران مبنی بر احتمال انجام ملاقات بین اردشیر زاهدی ـ سفیر كبیر ایران در آمریكا تا آخرین لحظه سقوط رژیم پهلوی ـ و حضرت امام، تكذیب شد. اردشیر زاهدی در تاریخ 29/7/57 ش به پاریس رفت، امّا ملاقاتی انجام نگرفت

نظرات شما عزیزان: